De kat is hetzelfde, de kachel in het midden van het café is hetzelfde, de stoelen, tafels en het meisje dat ons bedient is hetzelfde en ze weet ook al dat ik tonic wil. Maar er is iets anders en ik zie het meteen als ik naar ons favoriete tafeltje loop. Diep achter de bar, in de keuken, staat een andere man te koken. Ik let er op omdat het vorige keer ook al zo was en ik toen nog vage hoop had dat het eenmalig was, maar het is nu een maand later en hij staat er nog steeds.
Dat is mijn Antonio.