een beetje Naomi
DE KREKELS Ik lig met open ogen in het duister en de gordijnen aadmen op en neer, ik heb geen lichaam en geen zwaarte meer mijn geest is rustig en ik luister… (…) M. VASALIS Lees het hele gedicht hier: http://osdir.com/ml/culture.literature.dutch.coster/2008-06/msg00018.html En voor de grap nog een citaat van Edna St.Vincent Millay tegen M. Vasalis: … Read more
het gas is uiten ik ben bij jouen alles is goed
Ik denk aan mensen als straatlantaarnsEenzaamOp de rand van de stoepIn gedachten verstild, versteendIn zichzelf gekeerd
omdat het einde nabij isen ik straks alleen achter blijfwil ik vandaag graag zeggendat ik het meest van jou heb gehouden alleen jij hebt mij verder gebrachtmeer warmte gegevenmij harder laten lachenen dieper laten komen en alleen jou ga ik missen ja, jij
Soms is poezietwee vieze zwarte sokjesop een hoopje handdoekin de vensterbank
de stad slijt me langzaammensen vloeien als waterom en over menemen stukjes mij meetot op een dag het laatstecruciale stukje vergeven isen ik ongrijpbaar blijfzweven door stratenom en over mensenslijt ik langzaam de stad
Rond de maanis de lucht donkerblauwin plaats van zwart.Licht schijnt door derode gordijnen vanhet huis op de gracht.Een klein vliegtuigtrekt al knipperlichtendeen streep door de nacht Alles voelt zo licht als ik. Mijn fiets, tas en winterjasdwarrelen als donssamen met mijn gedachten.
het mes valt vande rand van detafelop het dikke zeilstuitertluchtig op en neervoor het weer optafel
