The little cafe across the street (one of the only ones on our block that’s not a chain) has died, after 20 years in business. Their loyal customers came all summer and fall, but it wasn’t enough to help them make it through this wretched pandemic. I feel so sad for them
We got lucky because we had just been looking out the window and were sitting up against the radiator, talking and trying to get warm when we heard the hooves. It’s a distinct sound that always makes us leap up and run to the window, but now we were already there.
I opened the window and leaned out, yelling down at them: I love you!
…Lees verder
Mensen die mijn cursus WordPress volgen hebben toegang tot de website met al het lesmateriaal, bij die website zit een blog met tips. De tips zijn vooral gericht op mensen die zelf een WordPress website bijhouden of willen opzetten, maar er zitten ook algemene tips bij voor het zoeken van rechtenvrije foto’s of het bewerken van foto’s bijvoorbeeld.
Bezoek blindemanwebsites.com/cursuswp/ als je meer wilt lezen!
Ik was jarig begin maart en om mezelf te trakteren ben ik een weekendje naar Engeland gegaan, naar Leicester om precies te zijn, om een toneelvoorstelling te zien. Niet iets wat ik vaak doe, weekendjes weg, toneelvoorstellingen zien, overnachten in een hotel, uiteten in mijn eentje. Ik was in mijn eentje, heb zelfs niet overwogen om iemand mee te nemen. Ik wilde de hele hotelkamer voor mezelf en de hele treinreis van London naar Leicester kunnen lezen. Het was heerlijk.
Het toneelstuk was ook heerlijk. Ik had het van te voren gelezen. Ik vind toneelstukken lezen soms leuker dan ze zien en Joe Orton’s stuk is hilarisch. Het raast in een enorm tempo van het ene zelfgecreëerde probleem naar het andere en overal wordt tegenaan getrapt. Je moet echt werken om bij te blijven.
Nieuw boek bij uitgeverij Schaep 14: Golfslag – Van Wim Hofman naar Ed Leeflang en terug
Ziet er interessant uit: Een boek met fragmenten uit de correspondentie tussen die twee, uitgekozen door Joke Linders.
Hoewel het gisteren eindelijk vroor, voelt het hier een beetje als september. In de keuken krijgt de kerstboom nieuwe takjes, de zon schijnt laag en warm over mijn bureau en de kamperfoelie op mijn balkon heeft nog groene blaadjes.
She was walking in platform heels, knees bent, loping in slow motion like a cartoon figure.
Als ik de studenten hard bezig zie in Flash begint het bij mij ook weer te borrelen, dus ik ben door mijn bestaande werk heen gegaan. Onder filmpjes heb ik een hele serie korte poëtische filmpjes geplaatst die niet allemaal al eerder online zijn geweest. Maar ik heb ook mijn oudste spelletje weer online gezet: De onschuldige mier.
Ik heb een nieuwe serie oude tekeningen geplaatst (mensen in vlakken), maar ook de diertjes-serie weggehaald tot ik er meer werk voor heb. Onder Kijken staat een nieuwe serie foto’s (gebouwen) en onder Lezen heb ik 2 nieuwe gedichten geplaatst: tot alles donker is & de grijze dag.