Ik was jarig begin maart en om mezelf te trakteren ben ik een weekendje naar Engeland gegaan, naar Leicester om precies te zijn, om een toneelvoorstelling te zien. Niet iets wat ik vaak doe, weekendjes weg, toneelvoorstellingen zien, overnachten in een hotel, uiteten in mijn eentje. Ik was in mijn eentje, heb zelfs niet overwogen om iemand mee te nemen. Ik wilde de hele hotelkamer voor mezelf en de hele treinreis van London naar Leicester kunnen lezen. Het was heerlijk.
Het toneelstuk was ook heerlijk. Ik had het van te voren gelezen. Ik vind toneelstukken lezen soms leuker dan ze zien en Joe Orton’s stuk is hilarisch. Het raast in een enorm tempo van het ene zelfgecreëerde probleem naar het andere en overal wordt tegenaan getrapt. Je moet echt werken om bij te blijven.
Tijdens het lezen was er even een moment waarop ik me geschandaliseerd voelde, tot ik me realiseerde dat het al zo lang geleden was dat ik politieke komedie had geconsumeerd, dat ik vergeten was hoe goed het voelt om te lachen om alle ellende in de samenleving. De kringen waarin ik rondhang, vooral online, heeft zijn gevoel voor humor verloren voor de pijnlijker dingen in het leven. In ieder geval politiek gezien. Het was goed dus om me even wakker te schudden.
Het stuk was net zo hilarisch op de planken als op papier, de regie had flair en de set was strak. Het was een preview en er waren wat kleine onvolkomenheidjes in de uitvoering maar niets dat afleidde, vooral ook omdat de acteurs het stuk zo makkelijk droegen, me van begin naar eind eenvoudig aan de hand wisten mee te sleuren zelfs op de plekken waar ik niet alles kon verstaan. Mijn Engels is niet altijd goed genoeg om in een stuk als dit waarin mensen snel praten en er veel tegelijk gebeurt alles te kunnen verstaan, maar wel het meeste, gelukkig, en ik was blij dat ik het al gelezen had.
Het stuk was perfect voor mij, vermakelijk en het zette me aan het denken. Ik zou willen dat ik dichterbij woonde, zou ik zo nog een keer gaan.
Photo door Catherine Ashmore. Dakota Blue Richards als Geraldine, Jack Holden als Nicholas Beckett and Rufus Hound als Dr Prentice.