Ouder worden

Hij heeft net een gat gegraven. De tegels liggen er los naast. Een vrouw met volle boodschappentassen manoeuvreert om het gat naar de deur van de banketbakker. Zijn telefoon gaat en hij neemt op. ‘Ik kan nu niet zo lang praten, ik heb even wat te doen.’ Hij zet zijn schop met een krachtige beweging … Read more

Natuurlijk

Achter klinken de merels. Ik zit in mijn luie stoel in de zon en kijk uit over de binnentuin. Mijn vorige woning was in een stillere straat met meer bomen en meer vogels. Als het weer zomer werd en ik er nog niet aan gewend was, maakten de merels me ’s ochtends vroeg wakker. Merels … Read more

Ik wil je

Het is ochtend, de kamer is schemerig en ik zit suf op de rand van mijn bed. Er staat iets ronds op de grond naast mijn pantoffels en ik heb geen idee wat het is. Het staat er anders nooit. Even denk ik ‘koektrommel’ en lach bij het idee, dan heb ik het opgepakt en … Read more

Moge vrede heersen op aarde

Moge vrede heersen op aarde staat op de paal. Het is een landje met een schip om in te klimmen. Er is een kinderboerderij, er zijn schommels en vooral zijn er veel rennende, lachende, kletsende en voetballende kinderen en ouders. Ik fiets langs in de zon. Een duif stort zich neer, vleugels uit en redt … Read more

Gewoon blijven rijden

Ik woon tegenover een tramhalte waar ik laatst vanuit het raam naar zat te kijken. Een tram stopt, deuren openen. Een vrouw probeert gehaast haar kaart tegen de kaartleesmachine te houden. Je moet uitchecken als je uitstapt. De kaart valt bijna, maar het lukt allemaal precies. Ze stapt de treedjes af, trekt haar rugzak recht … Read more

Kleuren van de stad

Een inzicht in de stad, een inzicht in de mensen die hier wonen, mijn buurt. De straten verlicht met de kleuren van binnen, roden en blauwen, oranjes en groenen. Het verbaast mij altijd de verschillen die je ziet en ik vraag mij af: was dat altijd al zo, al die verschillende kleuren of komt het … Read more

[-]

omdat het einde nabij isen ik straks alleen achter blijfwil ik vandaag graag zeggendat ik het meest van jou heb gehouden alleen jij hebt mij verder gebrachtmeer warmte gegevenmij harder laten lachenen dieper laten komen en alleen jou ga ik missen ja, jij

Slijt me langzaam

de stad slijt me langzaammensen vloeien als waterom en over menemen stukjes mij meetot op een dag het laatstecruciale stukje vergeven isen ik ongrijpbaar blijfzweven door stratenom en over mensenslijt ik langzaam de stad