een beetje Naomi
Dit is mijn derde dag binnen. Ik ben wel buiten geweest voor boodschappen (de spruitjes kosten deze week slechts € 0,50), maar verder werk ik, alleen, achter mijn computer. Ik spreek niemand. Een vriendin e-mailt mij, ik antwoord, meestal vertel ik iets interessants uit de afgelopen dagen, maar nu heb ik niets. Ik staar naar … Read more
Ik loop het Lucas Andreas uit en zie een vader zijn jonge kindje op de grond zetten. Ze is nog geen twee. ‘Ga maar rennen,’ zegt hij. ‘Wil je rennen?’ Het meisje rent waggelend over de lange opgang richting entree. ‘Ja,’ roept ze blij, ‘ja, ziekenhuis.’ Ze kijkt lachend naar haar vader.
je hebt goede tietenzegt hijgoed vooruithij houdt keurig afstanddeze meneer die ik op straat tegenkomhij glimlacht naar me dankuwel meneer laat ze niet gaanzegt hij nog ik glimlach en loop door
Afgeluisterd:“The egg is welcome (…) You don’t need a microphone on the egg.”
Gebeurd:Het fluitsignaal klinkt, de deuren gaan dicht en dan pas realiseer ik me dat dit mijn trein is en dat ik niet ben ingestapt.
Afgeluisterd:“een stukje eenzaamheid in je comfortzone”
Ik lees sinds langWoolfs woorden;slechts de eerste zin.Iets in mij vibreertmet het vergeten verlangennaar haar ritme en klanken.Ik lees hem nog een keer.
Gebeurd:Het verlangen naar een regenpak en droge voeten en geld genoeg voor een warm broodje kaas.
