Zonder pauze

Ik loop met de verkeerde schoenen aan en mijn fiets aan de hand naar huis. De containers die ik net gekocht heb, houd ik met mijn arm op de bagagedrager gedrukt. Het bloed staat in mijn schoenen en mijn arm valt er bijna af als ik een klein hoopje hommels passeer. Ik rust mijn fiets op de standaard, zet de containers op de grond en hurk naast het hoopje. Het zijn er twee, een heel groot vrouwtje en een wat kleiner mannetje. Ze zijn aan het vrijen en ze stoppen niet, zelfs niet als ik weer ben uitgerust en doorloop.